Na het afronden van de voorbereidingen in Batavia vertrok de expeditie per trein naar Djokjakarta. Het half-rupsvoer­tuig dat ter beschikking was gesteld zou daar samen met de verdere uitrusting op hen wachten.
De professor was niet zo te spreken over het feit dat de koloniale overheid had bedongen dat zij voor de chauffeur van het voertuig zou zorgen. Liever had hij gezien dat Bud of Harvey als bestuurder zouden fungeren. Nu werden ze opgezadeld met een buitenstaander waarvan je niet kon weten of het aangenaam gezelschap zou zijn. Maar goed, het was niet anders en de professor had zich erbij neerge­legd.
Ze genoten weer van de reis. Bud en Harvey raakten gewend aan de tropen en probeerden het weinige Neder­lands en Maleis dat ze hadden opgepikt, uit op hun mede­passagiers. Dit tot grote hilariteit van Sue en haar vader die deze talen heel wat beter beheersten.
Ook Rubino keek tijdens de reis zijn ogen uit. Hij was nog nooit zo ver van huis geweest.
In de namiddag arriveerde het vermoeide gezelschap in de sultanstad.